Η  Έκλειψη είναι ένα ημερολόγιο όσων πέρασε η ανθρωπότητα τα τελευταία 2 χρόνια. Είναι ένα θέαμα που καλεί τους θεατές να στοχαστούν πάνω σε όλα όσα άκουσαν και είδαν στις οθόνες τους την τελευταία 2ετία. Είναι μια απόπειρα αποτίμησης – κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο – του τρόμου και της ενοχής που επιβλήθηκαν πάνω στο ανθρώπινο είδος την περίοδο που μας πέρασε. 

​

Απομονωμένοι μέσα σε ένα δωμάτιο κλινικής, κλεισμένοι μέσα σε ένα πλαστικό κουτί που θολώνει τα περιγράμματα των σωμάτων και κάνει την κίνηση των ανθρώπων αόριστη και σχεδόν άυλη, τρεις νοσηλεύτριες/νοσηλευτές βλέπουν τηλεόραση όσο συνεχίζουν με τα καθημερινά τους καθήκοντα. Είναι η νυχτερινή βάρδια και η νύχτα απόψε είναι ήσυχη. Ωστόσο, μοιάζουν σαν να είναι εκεί από πάντα και για πάντα. 

​

Η τηλεόραση προβάλλει ασταμάτητα πληροφορίες, ειδήσεις, μουσικές, τηλεπαιχνίδια, reality shows, διαφημίσεις. Οι νοσηλεύτριες/νοσηλευτές μαγνητίζονται από την οθόνη και την ακατάσχετη φλυαρία της. Τα σώματα λυγίζουν υπό το βάρος του τρόμου ή υπό το βάρος της ανοησίας που εκτοξεύεται με καταιγιστικό ρυθμό. Συνεχίζουν τις μηχανικές τους κινήσεις, ως μια τελευταία απόπειρα να παραμείνουν λειτουργικά ή έστω υγιή. 

​

Όμως ο τρόμος συνεχίζει, η έκλειψη επιμένει και η νύχτα διαρκεί.